Kobieta w pracy czyli techniki udręki

Sprawa z niedzielnym Dniem Kobiet ma się tak, że w poniedziałek podarły się rajstopki, a we wtorek zwiądł goździk, com je te dary dostała. Tymczasem trzeba było w między czasie iść do pracy. I co też tam, może taką kobietę jak, nie przymierzając ja, spotkać w tej pracy? No niestety nie stare, dobre, tradycyjne molestowanie. (Gdyż niestety nadal jest dosyć chłodno, zatem przez warstwy 4 swetrów mogłabym nie poczuć, że ktoś mnie gdzieś klepnął, hm)

Ale wybierać jest w czym, hoho. Zawsze pozostają nowoczesne i kosmopolityczne techniki psychiczne.

Dzisiaj przyjrzymy się sposobom dręczenia kobiet w pracy.

Zapożyczymy, poprzez zacytowanie, taką oto inwentaryzację dręczeń od profesjonalistki, Violetty Rymszewicz, która pisze o takich 'flirtach' na swoim blogu (linki poniżej).
Nie to, żebyśmy intuicyjnie nie znały poniższych technik, ale po lekturze można będzie ciemiężycielowi bardziej erudycko zripostować, że  np: "Nie ze mną te numery z Withholding łamane przez Trivializing, ciulu!"

No to zaczynamy:

"Kobietom (nie tylko tym robiącym kariery) przykleja się łatki. Takie słowne bicze – publiczne chłostanie epitetami, werbalna przemoc w najczystszej postaci. Doliczyłam się czterech epitetów-etykiet, które raz przyklejone nie dadzą się już zmyć ani oczyścić, a zespół (nie tylko jego męska cześć) będzie powtarzał je zawsze wtedy, kiedy kobieta-szef zechce zarządzać i egzekwować obowiązki.

Szmata/kurwa – to ta, która chce cieszyć się swoją seksualnością. Nie musi nawet romansować w pracy, wystarczy że jest seksowna, uwodzicielska i strojem podkreśla swoje fizyczne atuty.

Pasztet/maszkaron – to ta inteligentna, ale w oczach mężczyzn (i podwładnych kobiet) niewystarczająco atrakcyjna. Ta etykieta jest szczególnie bolesna, bo drastycznie przypomina kobietom o tym, że ani pozycja zawodowa ani wykształcenie nie gwarantują im takiego szacunku i uznania, jaki daje młodość i uroda.

Suka/wywłoka – to kobieta z charakterem, asertywna, skuteczna i…. zbyt inteligentna. To kobieta, z którą nie dość bystry facet nie wchodzi w dyskusję, bo przepada w przedbiegach. A tego panowie nie lubią. Nie lubią, więc upodlą kobietę. Przykleją łatkę suki i po sprawie. Polscy macho z sukami/wywłokami przecież nie dyskutują.

Wariatka/idiotka – tę etykietę zostawiłam na koniec, bo kojarzy mi się z pewną dramatyczną historią.

Tuż po skończeniu wieloetapowej, skomplikowanej rekrutacji pracodawca zaprosił 4 najlepsze osoby na spotkanie (3 mężczyzn, 1 kobietę) i ogłosił, że mimo ustaleń i obietnic nie zatrudni żadnej z nich. Stanowiska nie są już otwarte.

Panowie jak jeden mąż wpadli w szał – były krzyki, wyzwiska i przekleństwa – agresja w najczystszej postaci. Kobieta siedziała milcząc. W apogeum męskiego szaleństwa zaczęła głośno łkać. Była wyraźnie zdenerwowana, a łzy wyciszały emocje. Co zrobili panowie?

Panowie całą agresję i wściekłość skierowali na płaczącą i jej łzy. Wykrzykiwali, że zachowuje się niedojrzale, nieprofesjonalnie i reaguje jak… wariatka. Okazuje się, że chamstwo, wrzaski i wyzwiska mieszczą się w ramach akceptowalnych zachowań biznesowych. Kobiece łzy – już nie.

Ta łatwość etykietowania kobiet jest męskim sposobem na kontrolę i manipulację. Kobieta lekceważona, traktowana protekcjonalnie, poniżana i oskarżana o szaleństwo zawsze już będzie wątpić w racjonalność swoich ocen i reakcji."

via Idiotki, szmaty i wywłoki  {klik}

Teraz mały przerywnik, świadczący o tym, że pewien rodzaj skrzywionej wizji kobiecości nosimy w sobie, niczym zużyty tampon.

"Gaslighting jest formą przemocy emocjonalnej najczęściej stosowaną wobec kobiet w pracy. Początkowo w psychologii o technikach z tej grupy mówiło się wyłącznie w kontekście toksycznych małżeństw i związków. W tym przypadku sprawcami  byli zarówno mężczyźni jak i kobiety. Jednak, od początku lat 90-tych i większego udziału kobiet na rynku pracy o przemocy z grupy „gaslighting” mówi się, jako o najczęstszej  zawodowej formie agresji mężczyzn wobec kobiet w pracy.

Podstępność technik z tej grupy polega na tym, że przemocowiec (osoba stosująca przemoc) doprowadza swoją ofiarę do zwątpienia  zasadność jej ocen, odczuć i doświadczeń. Ofiara zaczyna wierzyć, że tylko opinie oprawcy są prawdziwe i wątpić we własną zdolność podejmowania trafnych decyzji.

Gaslighting często wyprzedza inne rodzaje emocjonalnego i fizycznego znęcania się. Przemocowiec osłabiając zdolność oceny sytuacji ofiary, z czasem osłabia również jej zdolność do samoobrony.

Termin „gaslighting” pochodzi z napisanej w 1938 roku, sztuki „Gas Light”. Autor, Patrick Hamilton, opisuje małżeństwo, w którym mąż usiłuje doprowadzić żonę do szaleństwa. Za pomocą różnych sztuczek doprowadza do tego, że kobieta zaczyna kwestionować  własne zdrowie psychiczne.

Techniki z grupy “gaslighting”

Techniki stosowane w tej formie przemocy są zazwyczaj bardzo subtelne i przez to trudne do rozpoznania. Celem osoby stosującej tę formę przemocy jest to, aby ofiara możliwie najdłużej pozostała nieświadoma stosowanej agresji.

Najczęstsze techniki z grupy gaslighting:

Odmowa (ang. „Withholding”)
– sprawca udaje brak zrozumienia dla ocen i opinii ofiary, nie słucha, odmawia dzielenia się swoimi emocjami. Zachowuje się jak osoba, od której „odbijają się” słowa, opinie i prośby ofiary.

Przykłady:

• „Znowu zaczynasz!?”
• „Nie będę słuchać tych bzdur”
• „Wiecznie się mnie czepiasz!”

„To Twoja wina” („Countering”)
– technika, w której sprawca cyklicznie poddaje w wątpliwość oceny, wiedzę i opinie ofiary.

• “Sprawdź to, żeby znowu nie opowiadał (a) głupot”
• „Czy ty niczego nie umiesz zrobić dobrze?”
• „Potrzebuję tu kogoś lepszego, kogoś, kto się na tym zna.”

Ta technika jest wyjątkowo skuteczna przede wszystkim dlatego, że podważa wiarę w umiejętności oceny sytuacji, wiedzę i kompetencje ofiary. Może pojawiać się zarówno pracy jak i życiu prywatnym. Czasami przyjmuje formę wypowiadanych w gniewie oskarżeń typu:

„Przesada!”, „Histeryzujesz!” lub bardzo popularne – „To Twoja wina!”, „Spójrz na siebie”

Umniejszanie („Trivializing”)
– osoba stosująca techniki z tej grupy stara się sprawić, by opinie ofiary wydawały się nieważne, nieprzemyślane i nie warte uwagi:

• „Co Ty gadasz?”
• „Co za bzdury!”

Do poza-werbalnych reakcji z tej grupy należy przerywanie wypowiedzi i np. powtarzające się gesty dezaprobaty – odwracanie się plecami do mówiącego lub wyraźne lekceważenie.

Zapominanie i odmowa (ang.”Forgetting” and „Denial”).
W tej technice, sprawca cyklicznie udaje, że zapomniał o sytuacjach, słowach, obietnicach, wydarzeniach, które naprawdę miały miejsce.

Do najczęstszych werbalnych reakcji z tej grupy należą:

• „O czym Ty mówisz?”
• „Czy niczego nie nauczono Panią (a) na studiach?”

Najczęściej wszystkie powyższe techniki są używane łącznie lub się na siebie nakładają. Celem jest zazwyczaj to, by ofiara zwątpiła w sprawność swojego umysłu, dobrą pamięć i zdolność do kojarzenia faktów i podejmowania decyzji. Zawsze chodzi o to, by pozbawić ofiarę zdolności do niezależnej oceny sytuacji.

Czy jesteś ofiarą przemocy emocjonalnej z grupy “gaslighting”?

Znana amerykańska psychiatra Robin Stern, opracowała zestaw symptomów charakterystycznych dla osób, które padły ofiarą przemocy emocjonalnej z grupy “gaslighting”:

1. Masz skłonność do wątpienia w siebie, swój potencjał i jakość podejmowanych decyzji. Znajomi i rodzina mówią o Tobie, że jesteś niepewna (y) siebie.
2. Myślisz, że jesteś przewrażliwiony i zbyt wrażliwy.
3. W pracy czujesz się zakłopotany, niepewny swoich umiejętności i masz uczucie „nie-przystawania”, nie-pasowania do reszty zespołu.
4. Zdecydowanie za często bierzesz odpowiedzialność na siebie i przepraszasz nawet, jeśli obiektywna „wina” nie leży po twojej stronie.
5. Nie rozumiesz, dlaczego pomimo obiektywnie dobrego życia, często czujesz się nieszczęśliwa (y) i niespełniona(y).
6. Często tłumaczysz usprawiedliwiasz złe zachowanie partnera przed znajomymi i rodziną.
7. Nawet, jeśli z czymś się nie zgadzasz lub uważasz za złe lub niewłaściwe nie masz dość odwagi i pewności siebie, by się przeciwstawić i podzielić się swoją opinią.
8. Kłamiesz, aby uniknąć odpowiedzialności lub nie przyznać się do porażek życiowych.
9. Masz kłopot z podejmowaniem nawet najprostszych decyzji.
10. Marzysz, by być inną osobą – bardziej wyluzowaną, pewną siebie, radosną i szczęśliwą.
11. Czujesz, że jesteś osobą beznadziejną i nikomu niepotrzebną.
12. Myślisz, że w niczym nie jesteś wystarczająco dobry.
13. Myślisz o sobie, jako o fatalnym pracowniku, żonie, matce/ojcu lub przyjacielu.

Chyba jedynym sposobem obrony przed manipulacją i przemocą emocjonalną jest jej obnażenie i wiedza o procesach, którym podlegamy. Ta wiedza pozwala działać – mówić o wyrządzanej krzywdzie  i ewentualnie poszukać profesjonalnej pomocy prawnej i wsparcia psychologicznego."


via Gaslighting – o przemocy emocjonalnej, nie tylko w pracy {klik}