O wygranej w konkursie Lok w Kroku i o tym, że trwa Share Week

Acha, zapomniałam się pochwalić, że wygrałam ostatnio w konkursie Lok w Kroku 2014. Hura! 

Pewnie dlatego, że teraz wszyscy się depilują ;). Oraz pewnie dlatego, że nikt inny nie startował. Oczywiście uważam, że konkursową konkurencję należy traktować bezwzględnie, a do zwycięstwa dążyć po trupach. Nie mniej skoro moja osobowość nie wygenerowała odpowiednich psychicznych atrybutów do realizacji takiego planu, jedynym rozwiązaniem pozostaje startować w konkursach, gdzie na 100% można zostać zwycięzcą. Czyli takich, gdzie jesteśmy jedynym uczestnikiem a zarazem jurorem. Oraz gdzie nikt nas nie naciąga nas koszty głosowania. (Chociaż przyznaję, że przekupiłam się ciastkami, więc pewne koszty były. Konkretnie trzy pięćdziesiąt).

Nie, wcale nie wyśmiewam się z tych, którzy w lutym prosili o smsy, a teraz dochodzą do siebie po uczestnictwie w gali, pokazanej nawet w tvnie. Mam nadzieję, że wasze rodziny spłacą kredyty zaciągnięte na pomoc fundacji z dziećmi w tytule. Mam nadzieję, że będziecie umieli wrócić do normalnego życia po tej dawce celebryctwa, która tak odmienia człowieka, że człowiek nie umie już minąć żadnego budynku, bez ustawiania się ‘na ściance’. Że zagościcie w telewizji śniadaniowej i w radiu w porze kolacji.

Wcale wam nie zazdroszczę. Cieszę się waszym sukcesem. Prowadzicie takie mądre, wartościowe blogi, więc nic dziwnego, że was doceniono. Serwujecie kosztowne intelektualnie wywody o nowych zjawiskach w świecie, przytaczacie pouczające anegdoty z życia, penetrujecie mroczne zakamarki egzystencji człowieka, piszecie o literaturze, nie tylko tej najnowszej. O literaturze jako sposobie na życie. Nie o modzie, gadżetach dla mam, marketingu, oszczędzaniu i filmach. W jury zasiadają ludzie kultury, a nie stylistki, kierowcy rajdowi, misski i pogodynki, zmieniające w trakcie życia zawodowego płeć.

No i wiadomo, że liczy się jakość, a nie ilość.

Oh, wait. Chyba pomyliłam imprezy i zasady.

No coś takiego.

Oh, wait. Nie wiem, czy kojarzycie o czym mówię, bo nikt już o tym nie pamięta. Skoro panuje cywilizacyjny altzheimer na newsy, w których giną miliony, to cóż dopiero na jakieś konkursy w rodzaju Blog Roku.

Ale nie martwcie się, te same chętki panują w wyścigu do fotela prezydenckiego. Kto żyw i zasobny w choć pół promila ambicji politycznych, tworzy listy poparcia i zbiera podpisy (choć osobiście uważam, że powinny być raczej smsy, z których dochód poszedłby na służbę zdrowia). Oby tylko w książeczce do głosowania być w pierwszej dziesiątce!

Wygra, jak zwykle, jakość polityczna.

Ale mogę sobie gadać. Za rok i tak wszyscy odtańczymy ten sam taniec fantasmagorycznych ciągot do blogerskiej sławy. To znaczy wy odtańczycie, bo ja znowu wygram, ha!

Chociaż kończą mi się pomysły, jak zatytułować przyszłoroczny konkurs (w bocznej szpalcie pysznią się poprzednie edycje, można naocznie stwierdzić, że idzie to w złym tendencyjnie kierunku ;)
.....
A tymczasem znowu trwa Share Week, gdzie można polecać swoje ulubione blogi [klik]
Mój blogowy impet oklapł, zatem do oddawania na mnie głosów przymuszam was równie gorąco, co co depilacji ;).