Co wiedzą rośliny - czyli szokujące odkrycia naukowców stawiające pod znakiem zapytania dalszą możliwość sikania w krzakach. Oraz trochę o ogrodowym pokładaniu się.

Fascynująca lektura, oby tylko nie przyczyniła się do tego, że wegetarianie przestaną jeść cokolwiek ;)

"Kiedy w zeszłym miesiącu sadziłem pomidory, mój dobry przyjaciel (i osobisty guru ogrodniczy) poinformował mnie, że lubią one mieć pocierane liście, "no wiesz, tak jak się pieści uszy milusińskich". Przyjąłem tę informację zarówno ze zdumieniem jak i czułym zaniepokojeniem o mojego przyjaciela." Itd.

Jednak jak ujawnia biolog z Uniwersytetu w Tel Avivie Daniel Chamovitz w pracy Co wiedzą rośliny: Polowy przewodnik po zmysłach, nie jest to do końca takiż znowu szalony pomysł. Okazuje się, że rośliny posiadają sensualny słownik i to o wiele bogatszy niż mogłoby się wydawać nam, którzy uważamy je za nudne, nieruchawe obiekty. Rośliny czują zapach swoich owoców, rozróżniają różne rodzaje dotyku i magazynują informacje z wydarzeń, które już miały miejsce, 'widzą' gdy się do nich zbliżamy i 'potrafią' rozróżnić czy mamy na sobie czerwoną czy niebieską koszulę. Mają też unikalne geny odpowiedzialne za wykrywanie światła i ciemności, co oczywiście pozwala im nakręcać swój biologiczny, wewnętrzny zegar."
(Tyle tytułem mojego tłumaczenia - prawdopodobnie anglosaski kaktus zrobiłby to lepiej ;)
Poniżej oryginał (dla tych co chcą mi wytknąć nieścisłości ;)

"As I was planting my seasonal crop of tomatoes last month, a good friend (and my personal gardening guru) informed me that they liked their leaves rubbed, “like petting a pet’s ears,” which I received with equal parts astonishment, amusement, and mild concern for my friend. But, as Tel Aviv University biologist Daniel Chamovitz reveals in What a Plant Knows: A Field Guide to the Senses (public library), that might not be such a crazy idea after all. Plants, it turns out, possess a sensory vocabulary far wider than our perception of them as static, near-inanimate objects might suggest: They can smell their own fruits’ ripeness, distinguish between different touches, tell up from down, and retain information about past events; they “see” when you’re approaching them and even “know” whether you’re wearing a red or blue shirt; like us, they have unique genes that detect light and darkness to wind up their internal clock."

via Brainpickings [klik]

Przejrzałam spis rozdziałów: co rośliny widzą, słyszą, czują, w jaki sposób roślina wie, gdzie się znajduje, co roślina pamięta.

Jest dużo gorzej niż myślałam.

Już nigdy nie będę sikać w krzakach! Nie z obawy że mi w tyłek wejdą kleszcze (to zawsze) ale że okoliczne paprocie dostaną traumy (skoro rozróżniają i pamiętają...). A jeśli kleszcze z paprociami mają jakiś tajny pakt i będą się aż do zgnicia naśmiewać z tej spasionej pełni, która na chwilę przysłoniła im świat? Aaaa. Dziękuję bardzo.

A tu wywiad w temacie z naukowcem, gdyby ktoś chciał zgłębić temat:

Do Plants think? Scientist Daniel Chamovitz unveils the surprising world of plants that see, feel, smell—and remember.... [klik]

UPDATE: Zaopatrzona w czerwoną kiecę i niebieskie rajty idę do ogródka wytresować moje grządki w celu zaznajomienia z koniecznością ukłonów (mnie). Woda z ogródkowego węża już za darmo nie będzie.
I tak:
Nie po to nie koszę trawy (tak, to mój trawnik jakby ktoś pytał ;) żeby mi się nie kłaniała

Ty, psiajucho, kimkolwiek jesteś, jak się nie ukłonisz to zrobię z ciebie zmiotkę do kurzu!

Hortensje, jak peonie, pokładają się niestety same, pękatymi łbami w dół...

Co do cynii to nie mam w tym roku uwag, można je karnie dekapitować bo są wielołbowe. Bratki mam sama pod oczami więc liczę na zrozumienie międzygatunkowe.

Symbioza fauny i flory czyli roślina o nazwie motylek jest tak wiotki, ze nie wiem czy jego pokładania nie brać za słabość łodygi, hm.

Na liściach również odbywają się ćwiczenia z układów choreograficznych - z dygania konkretnie ;)

 Jak kto nie karny to urywam łeb (begonia się kłaniać nie chciała)

Tak, wszystko ze mną w porządku, z moim cieniem też. Smile :)

xoxo