Ręka w śmietniku i zestaw kuchennych gadżetów

Jestem w patowej sytuacji. W sytuacji trudnej i bez wyjścia.

 

Nieważne zagraniczne podróże, awanse w pracy i korowody kawalerów, kończące się niecnościami w kwartecie. 
To są rzeczy, o których robi się filmy. 
Tymczasem prawdziwe życie jest gdzie indziej, np w kuchni przy koszu na śmieci, do którego wpadł mi ekstra brelok. Brelok wisiał ekspozycyjnie na haczyku na ścianie w kuchni, ale machnęłam nieostrożnie i wpadł w masę grząską, organicznie bujną i ogólnie woniejącą. Następnie zapadł się i utonął. Akurat byłam wysztrynksowana do wyjścia, zatem psychicznie i outfitowo nie gotowa wrazić w tę skisłą zupę swoją elegancką rąsię. ‘Potem’ powiedziałam do siebie i wyszłam. Był piątek. W weekend dorzucałam resztki do kosza na śmieci, albowiem o breloku zapomniałam. A zresztą nie mogłabym się wówczas zająć problemem, gdyż w sobotę był szabas a w niedzielę należy dzień święty święcić. W poniedziałek masa arcyskisła i nie byłam pewna czy w ogóle chcę odzyskać brelok, choć nadal mi było szkoda go bezpowrotnie utracić. Oczywiście zakupiłam gumowe rękawiczki do łokcia, niestety w zbyt małym (sic!) rozmiarze. Doprawdyż, nie przypuszczałam, że mimo standardowych, kobiecych rozmiarów mam ręce drwala i potrzebuję gumowych rękawic w rozmiarze XXL. Przykrość.

Zaświtał wtorek i konieczność wyniesienia ekowora, który powodowałby słabość nawet u ludzi z amputowanym nosem. Biomasa z brelokiem stoi zatem na klatce i czeka aż będę gotowa.
 

Jest środa, a ja nie czuję by ten moment się jakoś szczególnie przybliżał. Za to bardzo wyraźnie czuję wędzoną makrelę. Zaprawdę powiadam wam – jeśli kupujecie wędzoną makrelę to ją natychmiast zjedzcie, ale nie wyrzucajcie resztek. Nie zjedzona wędzona makrela to ZUO. Moim zdaniem tak należałoby prowadzić wojny – ostrzeliwać się przeleżaną wędzoną makrelą. A zwycięzcom rozdawać ekstra breloki.

Tymczasem ze śmieci segregowalnych, a konkretnie kartonowych, zrobiłam coś pięknego i użytecznego, o czym kiedy indziej, w nowym dziale, który będzie się nazywał ‘Dizajn dla biednych’. Gdyż postanowiłam internetowo wyjść na przeciw oczekiwaniom mieszkańców tego kraju oraz głównie mej dzielni ;).

Co by tu zinwentaryzować w związku z tematem?

Będzie zestaw fajnych kuchennych gadżetów, których utraty można by żałować.
Zaczniemy od niepoprawnej politycznie myjki:

W kwestii sztućców: te wyjedzone to fajny dizajn, ale te łamańce to se każdy może zrobić drzwiami od szafki, so...

Na takim jeżu tarłabym ;). Poniżej pszczółki na lodówkę i jako pojemnik na miód. Przypominam, że złocą się mlecze, z których można zrobić pyszny miód.
Pisałam o tym tu: Jak ugotowałam miód z mniszka [klik]

Nożyczki stylowe do wycinania crapbookingowych laurek i praktyczne do oszczędzania czasu na szczypiorku.

Oh, mam sentyment do ładnych i pomysłowych korków, choć woda w zlewie kuchennym i bez nich uchodzi dość leniwie... ;)

Cios takim wałkiem skonfudowałby najlepszych śledczych, o ile byłby ostateczny ;)

No i zestaw przypominaczy. Ręka kontra salami:

Bliższe duchowo są jednak dla mnie gadżety autorstwa Kateriny Kamprani:

Tymczasem dla ludzi kultury zwłaszcza, super-szklanka! Jeśli nic wam nie wpadło do śmietnika to wznieście taką toast ;)

Dziękuję za uwagę. A teraz idę se urządzić coś takiego:

...