Kobiety bowiem, o ile nie kochają, posiadają wszystkie zimną krew starego adwokata

Jedną z ważnych rzeczy, której nauczyłam się będąc z M., jest sposób w jaki należy odpowiadać na pytania typu:

- Jakich perfum używasz?

Prawidłowa odpowiedź nie brzmi:

- Wszystko jedno, byle nie pachniały jak odświeżacz do kibla! Żadnej sosnowej nuty, tyle.

Otóż tak odpowiadać nie można. Prawidłowa odpowiedź to miejsce nie tylko na product placement konkretnego flakonika, ale i nas samych na drabinie społecznej. Czy jesteśmy raczej tanie i zadowoli nas byle co (typ kurnej chaty) czy raczej zamkiem, do zdobycia tylko z armią trudnodostępnych flakoników, trufli, markowych torebek i weekendów w Paryżu.

Kiedyś spotykałam się z chłopakiem, który, w końcu,  leżąc w zmiędlonej pościeli powiedział do mnie:

- Niesamowite, jak łatwo poszło. Myślałem, że będę cię musiał zabrać na jakąś wycieczkę zagraniczną!

Śmiałam się, owszem, ale zapamiętałam sobie tę lekcję taktyki damsko-męskiej. Bo wcześniej to myślałam po prostu, że każde z nas zainwestowało kilka miesięcy życia w rozwojowe przedsięwzięcie pod nazwą MY.

Kiedyś indziej spotykałam się z chłopakiem, z którym od początku mieliśmy rozdzielność majątkową: na wszelkich wyjściach płaciliśmy każde za swoje potrzeby. W końcu zaprosiłam go do siebie.

- Ooo? – zdziwił się. – Ale zapraszasz mnie na noc? Przecież ja ci nigdy nic nie postawiłem.

No cóż, skoro tak, zatem i ja mu też nic nie postawiłam, zrezygnowana złym czasowym placementem tej uwagi oraz ogólnie tą fatalną przypadłością, że mężczyźni mówią mi więcej niż powinni. 
Obraz jak obraz, ma być ładny, z ryczącym jeleniem, wiadomo, ale czy ja naprawdę muszę wiedzieć jakim jajem zagruntowane jest płótno na blejtramie? 
No ale niestety się dowiedziałam w między czasie.

Moja młodość upływała w czasach bezinteresownych fascynacji, z których te najstaranniej wybrane przeznaczało się do konsumpcji, za którą nie wystawiało się rachunku a napiwkiem był poranny śmiech i garść wydzielonych endorfin.

Eh.

W tych nowych czasach nie umiem się jakoś odnaleźć. 

Nie chodzi o gatunek pańć, które nie dają za darmo i potem chwalą się tym w programach Ewy Drzyzgi. Chodzi o szacunek postkoitalny i doprawdyż nasza szczerość i bezinteresowność nie czyni nas wygranymi moralnie, jeśli po wszystkim nasz amigo nie czuje do nas respektu - nawet jeżeli utknęliśmy z nim w dłuższym związku – skoro nie ma on linii kredytowej do spłacenia, skoro nie spieniężył nerek by w nasze zdobycie zainwestować, skoro wszystko dostał za darmo, w promocji, na tacy, podetknięte pod nos. Jak może nas zatem szanować?

Dlatego mataczymy tak, by dostać perfumy z najwyższej półki, które kompletnie nic nas nie obchodzą.

Nasz wybranek przychodzi z tymi perfumami jak pies z gazetą w pysku i mówi:

- Proszę, słońce, nie było łatwo zdobyć tych Noir de Soir de Nabuchodonozuar, nie było ich na Allegro ani w podwarszawskiej hurtowni, w Poznaniu tylko mignęła edycja limitowana, ale w końcu kolega z byłej pracy siostry był służbowo w [dalekie, zagraniczne miejsce] i udało się go namówić, żeby tam...

A my odpowiadamy:

- Och, dziękuję najdroższy, ale to są przecież perfumy z ciężką nutą [trudne słowo] na zimę, za pół roku będzie jak znalazł, ale na lato to ja używam czegoś lżejszego, z nutą [inne trudne słowo] na przykład, choćby Jour de Knur de Fraupazur, mmm. Ale dziękuję oczywiście, naprawdę jestem pod wrażeniem.

I aport, bucu.

Pewne z zasady są odwieczne i nie należy ich podważać zbytnim pobłażaniem. Wyobraźmy sobie, dajmy na to, naszych antenatów sprzed miliona lat: on, Neanderczalczyk, wraca za-sapiens ale bardzo dumny z polowania, ciągnąc za trąbę upolowanego mamuta. Nie było go tydzień, słania się na nogach, a ze szram na klacie wypadają mu, gdy pokasłuje, powbijane weń, tygrysie pazury.

A ona, Neandertalka, macha włochatą ręką i mówi:

- Hej, i po co się kłopotałeś? Mamy trochę jagód i orzeszków a poza tym wczoraj kipnęła Babcia Eukarionta, doprawdyż wystarczyłoby gdybyś ją tu spod skały przeciągnął przez obiadem a nie znikał na tydzień i rysował mi teraz podłogę tygrysim pedicurem.

No nie ma takiej opcji.

Neandertalka zna zasady, jest wdzięczna za mamuta, którego wcześniej zażądała i rozkłada owłosione nogi i mijają lata i stulecia a zasady mimo obecności golarek i zaawansowanego kalibru darów pozostają takie same. I trzeba je respektować.

Idźmy się zatem teraz spryskać czymś, co nie jedzie sosną, drogie koleżanki ;)

(A w tytule oczywiście Balzak ;)