Blogowigilia czyli o świątecznym spędzie blogerów w Wawie. Fotorelacja i narracja.

Wszystko było jak należy: dużo miejsca, smaczne strawy, ciecze astralne nie będące kawą oraz kawa również na szczęście też. Blogerki były piękne a blogerzy szarmanccy. Oraz a także na odwrót. Okutana na cebulę z niekłamanym podziwem patrzyłam jak rozebrane do sukienek na ramiączkach blogerki dygotały niczym posiadaczki choroby Parkinsona na mroźnym, grudniowym powietrzu, paląc papierosy. No ale nie po to się jedna z drugą tak wyszykowała, żeby to zakrywać przed oczami blogowej konkurencji jakim puchowym ortalionem, nieprawdaż. 

Blogerki miały (w dowolnej kolejności): krwistoczerwone usta, ćwieki, kaskady lśniących włosów, stylowe sukienki, fantazyjne czapki, stosownie intrygujące hasła na T-shirtach, złote buty, szalone manikury. A blogerzy mieli całą resztę. Tyle w skrócie.

A teraz foty.

Specjaliści od wyszukanych outfitów prezentowali przeciwstawne krańce amplitudy stylu ...

(dlatego relacja postuje się z dwudniowym poślizgiem - musiałam zabłysnąć tym zdaniem, hyhy)

Najbardziej podobały mi się oczywiście czujnie dobrane do profilu imprezy swetry świąteczne.

Normalnie popierałam przyprowadzanie na imprezy dużo młodszych od nas, a nawet szokująco nieletnich, młodzieńców, poniżej jednak mamy przykład parentingowej mamy z synem.

Szkoda tylko że na sali głównej było tak ciemno, żeby aby kogoś zapoznać należało mu zrobić, a następnie obejrzeć, zdjęcie z fleszem, ażeby wiedzieć do kogo się w ogóle mówi. Ponadto można było ponakładać sobie na talerz pierniczków w przekonaniu, że to minipaszteciki, heh ;)

Byli blogerzy parentingowi, blogerzy kulinarni, blogerzy (jak ja) typu mydło&powidło, co się teraz szumnie zwie lajfstajlem, blogerzy marketingowi, blogerzy od kotów oraz blogowi celebryci. Oraz trochę piarowców, o czym za chwilę. 

Jedzenie był tak zabójcze, że aż potrafiło orgiastycznie zdeformować fejsa ;)

Szafiarki kusiły czym chata bogata a plecy gołe.

Rozmowy zaczynały się od przedstawienia się z imienia oraz obowiązkowego pytania:

- Skąd jesteś?

Na co niektórzy reagowali podając nazwę bloga a inni miasto pochodzenia (na co byłam przygotowana – ha).

I tutaj muszę dodać, że w takich, głośnych i tłumnych okolicznościach najlepiej sprawdzają się krótkie i chwytliwe nazwy jak Mamabloguje (parentingowy), Kasiapiecze (kulinaria), Lusiciecze (tematyka kobieca ;).
Niestety nazwa In-wen-ta-ry-za-cja-kro-to-chwil nie jest taką nawą i rozmówcy mi często gdzieś w okolicach recytowania 5 sylaby zaczynami ziewać, co i tak nie było reakcją najgorszą, bo niektórzy pytali np:

- Co to jest krotochwil?

No i tłumacz teraz, panie, jak sam nie wiesz, heh ;)

Z piarowcami był pewien kłopot. Osoby bloga nie posiadające mówiły iż bloga nie posiadają - odbierało się takim wówczas darmowego drinka i strawę i sprawa była załatwiona ;). Ale piarowcy wili się jak piskorze na rozgrzanej patelni, jakby byli ponad te niepoważne w sieci czasutracenie jakim jest blogowanie. Paląc papierosa byłam świadkiem jak bezpośrednia blogerka parentingowa, robiąc to, co na takiej imprezie rozbić należało, czyli pytając o blogowe namiary, pociła się strasznie, starając się wyciągnąć z takiego jednego piarowca cokolwiek udającego składową pogawędki. Przypominało to próbę wpełźnięcia na krę w czasie sztormowej burzy fochów – impossible. Ponoć każdy wypalony papieros skraca nam o 10 minut życie, a tu trzeba było tracić jeszcze dodatkowe 5 minut wieczoru na te całkowicie zbędne ambarasy. Drodzy piarowcy! Ja rozumiem, że macie poważną pracę w której skład wchodzi bywanie na takich niepoważnych imprezach, no ale trochę dystansu by się przydało, ju noł?

[UPDATE: Okazało się, że chodziło jednak o fochy nie rozpoznanych w trakcie eventu sławnych blogerów, co czyni owe sytuacje kuriozalnie dla mnie niezrozumiałymi. Ąę?]
Reszta na szczęście była otwarta i skłonna do pogawędek a nawet dysput.
 

Dowiedziałam się np od blogerki kulinarnej, że jest ok 7 tysięcy blogów kulinarnych. A od parentingowej, że jest około miliona blogów parentingowych, co jawi mi się dziwnym nieco, ponieważ jeść w końcu musimy wszyscy, nawet 3 razy dziennie, a rozmnażać się to już niekoniecznie przecież, zwłaszcza, że panuje demo niż.

Zastanawia mnie też jeszcze jedna sprawa. Brak tradycji przedstawiania sobie ludzi. Zwyczaj wymarły jak dinozaury, jak dygnięcia i ukłony. Jeśli spotykam znajomą blogerkę stojącą z jakąś blogerką mi nieznaną, to mogę postawić roczne dochody i dorzucić nerkę, że ta moja znajoma nas sobie nie przedstawi. No way. Bo i po co na co? Wszystko trzeba samemu, do asertywnych (i piarowców :) świat należy. Podstawiasz nogę, wyciągasz grabę i ordynujesz uśmiech na fejsie, w przeciwnym razie będziesz się czuł jak na pararodzinnej imprezie po latach – niby coś dzwoni, ale gdzie?

Nie uważam, że jeśli jakaś tradycja zanika, to znaczy, że jej użyteczność zweryfikował czas. Myślę, że takie zaniki zweryfikował raczej kryzys gospodarczy – poszerzanie grupy wzajemnej adoracji, czy to blogerskiej czy innej, jest możliwe, gdy na rynku jest więcej miejsca. Tymczasem u nas miejsca są dawno obsadzone a takie imprezy bardziej sprzyjają utwardzaniu już zadzierzgniętych znajomości niż poczynianiu nowych – no bo gdzie, nie w tej ciemnicy chyba? Bez interaktywnych zabaw rodem z weselisk więcej się nie da.

Co za szczęście, że piszę to z perspektywy wesołego mikrobloga bez pretensji do piniążków :)

I nie krytykuję, skądże znowu, było bardzo sympatycznie, po prostu wdrażam się w tryb blogowych spotkań w realu. Zwłaszcza takich z koncertowo koncertową oprawą muzyczną.

Sesje łazienkowe w damskim klo powodowały zatory, i trzeba mi było iść korzystać z męskiego wucetu, co zaowocowało spostrzeżeniami, iż blogerzy są dobrze wyposażeni (co za ulga! ;)

Blogerzy pozowali chętnie i bez skrępowania szczerzyli się w obiektyw. Na wypadek jednak gdyby ktoś miał (jak ja) jakieś ąę co do upubliczniania swojego wizerunku, zdjęć nie podpisuję.
Kto wie, ten wie.

Kto nie wie, niech przyjedzie następnym razem.

I prośba do organizatorów, żeby znaleźli jakiegoś sponsora od antybiotyków, bo głowę daję, że połowa pięknych pań dygotek wróciła z imprezy z zapaleniem płuc.
A propos płuc - pod koniec imprezy papierosy schodziły ponoć za 10 lajków ;)