Szklanka, telefon, moneta

W okresie świąteczno-noworocznym telefon puchnie od nadmiernej ilości poetycko wyrafinowanych lub przaśnie rymowanych życzeń. Życzeń na które nie można po prostu odpisać Tobie też albo I nawzajem i kij ci w ślip. Więc człowiek się objada układając w głowie mickiewiczowskie frazy w konwencji wyższego wykształcenia i oczytania. Dopóki komórka nie poinformuje że jest zapełniona i nie przyjmuje więcej wiadomości. Jednocześnie pasek informuje że nie przyjmuje więcej karpiowo-makowych potraw, a błyszczące tafty na ciele napinają się niebezpiecznie i popierdują w szwach.

Specjalnie poświęcam dwie świąteczne noce na spanie na niewygodnym tapczanie w salonie (salonie – hahaha, niech będzie, że dużym, o kubaturze  średniego, pokoju). Choinka mryga zawadiacko a pod ręką szklanka z kompotem z suszu, na wypadek gdyby nas suszyło, jak się obudzimy. Cóż za sny mnie nawiedzają! W tych snach jesteśmy dziećmi z niebem na wyciągnięcie ręki, przyszłość jest niewiadomą jak rzut monetą, nie wchodzimy jeszcze do strefy cienia, do umieralni wieku średniego, w tych snach nie zaczyna się nam jeszcze chiński rok węża, co wypełźnie z kieszeni i zje nam emerytury na chwałę państwowego budżetu. Wszystko może się zdarzyć i na pewno nie jest to spuchnięta wątroba i resztki stłuczonej bombki w stopie i nadzieja, że może nie będzie jak w piosence Geppert.

Doprawdyż nie rozumiem ludzi, którzy piją i zażywają skoro wystarczy się objeść i spać na tapczanie, żeby bawić się nie gorzej niż na najnowszej hollywódzkiej produkcji 3d z Sandrą B. lub hobbitem we własnej głowie (minus 20 zeta za bilety).
A potem oczywiście wrócić do reala. Z siatką. Na motyle.

Wchodzimy w Nowy Rok, jak do Narni, pełni optymizmu, choć wokół wali stęchlizną i lawendowym środkiem na mole.
Ale to tylko szafa, panowie i panie.
These days.


....
Post powstał z (obżarstwa oraz) inicjatywy Fidrygałki - i jej zabawy (w pisaniu na akord) o nazwie 'Finka z Kominka.
I nim właśnie żegnam rok 2013.