Człowiek jest sumą swoich uczynków a nie przekonań. Wybory po wyborach, roraty po amorach ;)

W poniedziałek rano budzik w komórce uruchomił radio. Spiker zdążył wypowiedzieć tylko fragment zdania (mode: drzemka;), bez podania nazwiska zwycięzcy w wyborach prezydenckich, ale ja już wiedziałam, że raczej Duda. Gdyż spiker użył głosu bardzo smutnego, na poły zdziwionego. W miarę jak gęstniała poniedziałkowa pewność dudoprzewagi, spikerzy w radiu bywali już tylko smutni, w ten charakterystyczny, stonowany, radiowy sposób. Przyznaję, że nie sprawdziłam tonacji wesołości w Radiu M.

Tymczasem ilość durnot jakich się naczytałam w związku z wyborczymi roszadami, przed zeszłym weekendem, w komentarzach zwykłych ludzi (a nawet  blogerów ;)  zaparła mi dech w piersiach i perystaltykę w kiszkach.

Był zatem: ‘wybór mniejszego zła’, ‘dżuma czy cholera’, ‘nie chcem więc nie muszem’ i crem de la creme: ‘jestę odpowiedzialnym obywatelem - pójdę zatem na wybory, gdzie następnie oddam głos nieważny’. I nie pisały tego, o dziwo, nastolatki. Ani nawet dwudziestolatki.

Tak mi się skojarzyło: w przypadku organizacji konkursów, np dla młodych projektantów czy młodych literatów, granicą formalną tejże młodości jest najczęściej wiek lat 35. Tak się zastanawiam, czy nie należałoby jednak tej granicy przesunąć, bo najwyraźniej bezpardonowa infantylizacja obywatelska objawiła się w postaci prionowego wirusa, który zaatakował znaczną część półkul społeczeństwa również po 40. Czyli takiego wieku homo sapiens politicus, po którym można by się spodziewać choćby tego, że wie się już, kiedy milczeć, żeby się nie kompromitować. 

Nie było po co się ekscytować i popluwać jadem w mediach i internetach – każdego dnia stawiamy na jakiejś sprawie krzyżyk. Nawet jeśli nie w scenografii zielonych obrusów i zmarniałych paprotek wiszących nad urnami, które to okoliczności mają nam umaić obcowanie z demokracją. Zestaw kandydatów to nie sklep AGD, nigdy nie ma dla konsumenta (tj, przepraszam, obywatela) wystarczającego wyboru. Tym razem na półkach stały: jeden blender, jedno xero, czajnik elektryczny i kilka latarek na jednorazowe baterie. Zakup na raty rozłożone na 4 lata. Funkcja – przypominam tylko – głównie reprezentacyjna.

Nie mniej, jak zacytowałam w tytule, za Josifem Brodskim:

‘Człowiek jest sumą swoich uczynków a nie przekonań’

Siedzenie w internetach, a nawet codzienne godne podziwu klikanie w internetach, nie czyni z nas obywateli. Tylko rozkapryszone dziecka. Co zresztą w cywilizacji, która stawia na piedestale młodość aż do śmierci, stało się najwyraźniej zaletą. Smutek.

Tymczasem pierwszy raz od tygodni widziałam w telewizorni premierę – wystąpiła w ciasnawym, czerwonym kompleciku poliestrowym, który nie dopinał się na powyborczo poluzowanej przeponie. Bardzo, bardzo przygnębiające mówić o partyjnej porażce wyglądając jak porażka szafiarska. Chyba, że czerwone poliestry wróciły do łask, to muszę się zapdejtować stylistycznie, gdyż nie wiedziałam.

No ale nikt już o zeszłoweekendowym rozobywatelstwieniu nie pamięta, przypomnimy sobie znowu o aktywnym uczestnictwie w czymkolwiek innym poza grupami wzajemnego narzekania dopiero w październiku, przed wyborami parlamentarnymi. Didaskalia: ziew.

Pamiętajmy, co tak naprawdę dzieli Polskę:

I tym optymistycznym akcentem...