Kiedy sebum zostało kobiecym wrogiem numer jeden, zaraz po cellulicie i braku orgazmu? Oraz o rzucaniu potwarzy ;)

Kto umie schlebiać, umie także rzucać potwarz, jak powiedział Napoleon Bonaparte.

Dzisiaj zajmiemy się kwestią niwelowania owego rzutu potwarzy na rzecz protegowania przedtwarzy, o którą dbałość zapewni nam same pochlebstwa.

Mówię oczywiście o robieniu maseczki.

Wiadomo, że jeśli mieszkamy w mieście, to codziennie otwarte niecki naszych porów napełniają się dziesiątkami zanieczyszczeń unoszących się w powietrzu. Na deser zaś częstujemy twarz ręką skażoną niedawno bankomatem. Że nie wspomnę o fluidach szpachlach, 24 h trwałości i antybłysku. Oraz o posypce z pudru (Pompeje, panie ;). A sebum,  niczym lawa, wypływa spod tego wszystkiego sobiepańską olejowatością i to WSZYSTKO do kupy kisi: ołów z rur wydechowych niehybrydowych, niespodzianki z palcowych opuszków, fluidy, pocałunki cioci Krysi i policzki od losu.

Get it, right?

No to od czasu do czasu trzeba zaprosić twarz do sanatorium i zanurzyć ją w błocie.

W nic na polu kosmetycznym nie wierzę tak, jak w moc zielonej glinki na facjacie. Raz na jakiś czas, rzecz jasna. Tak długo jak się da, ale nie dłużej, bo potem twarz robi się biała jak papier. Trudno powiedzieć czy pory zasysają glinkę czy glinka wysysa pory ale po takim seansie buzia jest gładka i rozświetlona. Jeśli oczywiście damy radę to zmyć, bo po 4 godzinach mogą być pewne trudności ;). Ponadto maseczka z glinki ma niespotykane wprost właściwości protowarzyskie: nic nie przyciąga gości tak, jak nałożenie zielonej papy na twarz! Od razu wpada ktoś z niezapowiedzianą wizytą i mamy do wyboru

a) robić za zombie (glinka wysycha miejscami tylko a w innych miejscach utrzymuje wilgotność, więc wygląda się jak nieboszczyk w stanie rozkładu)

b) ekspresowo spłukać i zetrzeć i tłumaczyć się potem, czemu mamy rzygowate zmazy na bluzeczce (najnowszy trend z H&M-u.  I wszystko jasne).

To by było tyle w temacie zabiegów kosmetycznych jakim się poddaję. Nigdy nie byłam u na chemicznym zdzieraniu twarzy, coby mi się wyłonił nowy, niemowlakowy naskórek albo tylko li u kosmetyczki, jak to robili niektórzy znajomi. Pierwsze to barbarzyństwo cywilizacyjne a drugie jest moralnie podejrzane – po twarzy to może mnie co najwyżej macać ktoś, kto ma wobec mnie zamiary erotyczne. I to niepłatne!

Acha – po glince tonik wykonany z wody i łyżeczki wyciśniętej cytryny. Resztę wody z cytryną (i z resztkami glinki) można wypić. I jest gites, jesteśmy w domu (z gośćmi ;)

Zwyczaje kosmetyczne mi się zmieniły jakiś czas temu. Jako właścicielka cery tłusto-mieszanej uwielbiałam wcześniej peelingi. Nic mnie tak nie odświeżało jak przejechanie po twarzy zmielonymi orzechami. No ale skoro młodość i jędrność postanowiły pojechać na wieczny urlop do Belize (kto oglądał BB ten wie o co chodzi. A nie chodzi o krem tylko o serial ;) to trza się dostosować. Głaskać, nawilżać, takie tam. Nie walczyć z sebum. I przed wszystkim się nie malować. Aj noł, aj noł, oczy trzeba, żeby było wiadomo, w co patrzeć żeńskiemu rozmówcy, jeśli nie ma dekoltu, chociaż u mnie akurat nie ma z tym problemu: to te dwie spuchnięte z niewyspania fioletowe śliwki. A czasem to tylko dwie zapadłe acz przekrwione gałki z fioletowymi półksiężycami na dole, jakbym była jakąś islamską recydywistką (bo wiecie, że oni tam, we więzieniach, to sobie tatuują pod oczami różne takie łezki i kropki, to może i półksiężyce bardziej na wschodzie też? Ale nie wiem czy to u więźniarek tak popularne jak u osadzonych męskich. A jeśli tak, to mam pomysł na nową sesję dla matki Madzi ;)

Ale zapewniam, i możecie mi wierzyć,  nie jestem osobą prowadzącą jakiś wybitnie zdrowy tryb życia: wyglądam dużo lepiej odkąd się nie zalepiam. I jeszcze lepiej odkąd nie używam do mycia twarzy wody (bo jakby się tak zastanowić to kto wie co, oprócz dodatku chloru, jest w tych rurociągach, niektórych to i przedwojennych nawet, hm) żeby tak nam siurkało w twarz bez żadnej refleksji z naszej strony? Albo we fluidach-szpachlach co jest? Ktoś czyta te robaczki na opakowaniach, co tam stoi w języku nienawiści (humanisty) czyli chemii jakiś methyl parabenum czy sodium chloride?

Doprawdyż, kto by to chciał nosić na twarzy, żeby mu się po tym słońce ześlizgiwało.

No nie ja.

Jako córka chemiczki, jako koleżanka wielu innych chemiczek mogę powiedzieć tylko tyle, że najlepiej wklepywać w skórę to, co można zjeść. Co nie jest inkrustowane zawartością tablicy Mendelejewa. Oliwę, masło, glinkę. Na tym tle pochodne ropy (czyli owe parabenum) może i prezentują się nowocześniej ale czy zdrowiej? Śmiem wątpić.

Mam natomiast kłopot z tonikami na alkoholu. No bo ten, alkohol wysusza jak s-syn i niszczy peha skóry, więc na twarz nie polecam, ale chlapnąć chyba można, nieprawdaż? neiprwtaszzz? nnnaa ztrowie(gulp ;)

Zawsze robiły na mnie wrażenie kosmetyczne wspomnienia kobiet zesłanych na Sybir czy w inną wieczną zmarzlinę. Tam stan posiadania tłustej cery był błogosławieństwem, naturalną ochroną, z którą tak namiętnie teraz walczymy. Te wszystkie bidulki, które wcierały dzienną porcję oleju, od ust sobie odejmując by na twarz starczyło. Kiedy sebum zostało kobiecym wrogiem numer jeden, zaraz po cellulicie i braku orgazmu?

A tu  link do maseczkowych różności [klik]  (dla ambitnych bo zestaw jest różnorodny - w grę wchodzą maliny, truskawki, banany, produkty mleczne i zielarskie i Bóg wie co jeszcze). Oraz do pewnej blogerki TB, która jak ja lubi naturę ale też własnoręcznie produkuje kosmetyki i która kiedyś zaprosiła mnie do opisania swoich zwyczajów kosmetycznych. Co czynię niniejszo powyższym, howgh.