Pocztówka z Berlina, część 1

Berlin to bardzo malownicze miasto.

szkoda tylko że rozkopane po całości...

Ponieważ jednak lubię koparki i te seksi pneumatyczne wysięgniki przeszkadzało mi to tylko w 80%. Przejdźmy do rzeczy.
W tym pudełku siedzi Angela:

Jak nas nie stać na Paryż to znajdujemy najbliższe miasto z placem Paryskim, siedzimy wcinając bagietę lub kruazą i se wyobrażamy...

Tymczasem w Berlinie: Hans niestety nie dał się poderwać...

Jurgen także mnie nie chciał... przewieźć swoim bijomoto.

Nie ma to jak porządna ruska czapa z futra, zwłaszcza w 30 stopniowym upale...

Nad Szprewą. W dzień słonecznie

a wieczorami danisingi, tanga i salse.

Jeśli chodzi o rzeźbiarstwo miejskie - dręczenie koniny na wszelkie możliwe sposoby

Natomiast wszystkie wypatrzone pierwiastki żeńskie rozluźniają masą rozsiadłych się Bert. Człowiek od razu zaczyna konsumpcję precla co to go sobie obiecał nie zeżreć w celu zachowania formy.

Berlińscy chłopcy jak te lale

I od wuja misiów wszelakich: kamiennych, cementowych, pleksiglasowych i pluszowych, tak ukochanych przez japońskie turystki:

Mnie podobały się zestawienia fasad w jednym, ulicznym ciągu: od bardzo stareńkich, starych, stylizowanych na staroć aż po błyszcząco nowe. Wiecznie szukam takiej ulicy, która byłaby ilustracją historii architektury ;)

Na pozostałościach DDR się nie fokusowałam

Niestety nawet w kraju ordnungu zdarzają się przykłady bestialskiego wandalizmu:

Po długich godzinach snucia się - najsłodsza memu pęcherzu budowla (desperackie pytanie: - Ekskjusmi where is das klopen? nie spotykało się najczęściej  ze zrozumieniem)

Nawet 5letni turysta niemiecki dysponuje sprzętem o znaczniejszym poziomie zaawansowania technicznego niż moja małpa. Frustrated ;I

Jedna z moich fotek z Berlina...tia. Na szczęście mam też takie, na których występuje sama głowa, więc zawsze można skleić i pamiątka a la Frenkensztajn będzie w sam raz. (Przeciętny amator fotkografii zapomina w pełnym słońcu, że istnieje coś takiego jak wizjer. WIZJER!)

Tymczasem w kuchni suszyły się przywiezione z polskiej ziemii dary:

Reklama Play, która przywitała mnie pierwszego dnia po wyjściu z dworca, w czasie drogi powrotnej zmieniła się w złowróżbne PAY. Bardzo życiowe.

W następnych częściach  "Moich wspomnień z Raichu" odcinek "Miasto rowerów" i "Jak podróżowałam z Fiffi i Dolly" ;) 
Tymczasem odcinek 2 - TU