Coś pływa w jeziorze oraz o domowych sposobach na zrobienie akwenu

Myślę sobie tak. Że gdyby Bóg / Los  (zależy jakiej jesteście opcji) postawił przed mną chłopca pięknego jak malowanie, o ciele greckiego adonisa (a raczej dyskobola, tylko zamiast dysku miałby on karton fajek albo belgijskich pralin albo naręcze twarzowych, jedwabnych sukienek) i powiedział:

- Ten tu oto zdolny naukowiec jutro odkryje lekarstwo na raka a w przyszłym tygodniu znajdzie sposób na zlikwidowanie na świecie głodu i korupcji a w przyszłym miesiącu ci się oświadczy i będzie znakomitym mężem, który ci będzie co tydzień dawał kwiaty a co miesiąc biżuterię oraz wspaniałym ojcem twoich dzieci, które urodzisz mu bez bólu i nie rozciągniesz się po tym jak stara skarpeta – ALE jeśli jeszcze kiedykolwiek chcesz pożeglować na mazurskich jeziorach, to musisz go ZABIĆ. Wybieraj.

Szczerze? Zaszlachtowałabym tego idealistycznego gacka w trzy sekundy. Wyprułabym mu wnętrzności bez mrugnięcia okiem.

Właśnie tak się czuję, jak po długiej nieobecności wracam na wody. Czuję, że to uczucie nie ma sobie równych. Moje ciało nie pamięta dotyku tylu innych ciał ale to cudownie sensualne wspomnienie gęstości i konsystencji akwenów w których się zanurzało jest w nim obecne zawsze. Na jakichś wakacjach, kiedy miałam 16 lat, popłynęłam w nocy na dziką wyspę na środku jeziora. Powierzchnia jeziora była czarna, tafla bez ani jednej zmarszczki. Do tej pory pamiętam podszczypywanie rybek, kiedy tak płynęłam. Do tej pory się zastanawiam kto się tak znęcał nad moim młodym ciałem – czy to był jakiś sadystyczne szczupaki, niewyżyte leszcze czy głodne okonie? Na to pytanie odpowie w piosence poniżej niezapomniany Jan Kaczmarek :D

Epickie nie? ;)

Trochę to czasem nienormalny entuzjazm (oprócz tego że brak formy nie pozwala mi już robić takich nierozsądnych, pozalądowych eskapad)  bo mam np ochotę kompulsywnie wyskoczyć za burtę albo zrobić niezapowiedziany zwrot przez rufosztag, albo śpiewać szanty przepitym basem.... co tłumaczę sobie panicznym oswajaniem tego szczęścia, jako że człowiek napełniony powołaniem do żagli/kajaków/nurkowań/akwenów powinien mieć z nimi regularną, nawet jeśli tylko coroczną, styczność.

Niestety moja żeglarska ekipa rozpadła się lata temu. Mam nadzieję, że u was z moczeniem sprawa wygląda lepiej.

Tymczasem - jak się nie ma, co się lubi, to się lubi, co się ma. Trzeba szukać na co dzień kreatywnych rozwiązań ;)

 Zwłaszcza ten pan mnie ujął ;)

fot. Paweł Bajew

Albo po prostu gdziekolwiek się jest w naszym kraju - poczekać na trzy deszczowe dni ;)

Co jest zresztą naturalną konsekwencją polityki rządku w kwestii mazurskich jezior.

Regionalny Zarząd Gospodarki Wodnej w Warszawie uznaje system mazurskich jezior za zbiorniki sztucznie spiętrzone i w związku z tym domaga się opłat za użytkowanie terenów na wodzie na podstawie stawek wynikających z ustawy o gospodarce nieruchomościami (średnio ok. 24 zł za m kw. powierzchni jeziora).

 

(Gdyby ktoś był ciekawy to za zbiorniki NATURALNE płaci się 5 zł/ metr kw. I wszystko jasne! Ale to informacja zeszłoroczna, ostatecznie nie wiem na czym stanęło, pff)