O nietypowym sprzątaniu oraz tradycyjnie rodzinnym grillowaniu

Ponoć Opatrzność czuwa i daje znaki. Trzeba tylko umieć je czytać.

Na przykład ostatnio: weszłam do kuchni i przystanęłam, żeby pomyśleć co bym też mogła upichcić a następnie o mało co nie zginęłam marną śmiercią, gdy cofając się wypadłam z kapci – kapcie zostały na miejscu, bo się przykleiły do podłogi ;)

Uznałam to za klarowny znak z góry, że muszę posprzątać ;). (Możliwe, że jedynym bardziej klarownym znakiem mógłby być gołąbek, który by wleciał przez otwarte okno i na to wszystko narobił).

Co sobotę wybebeszam wszystko i dokonuję segregacji. Co niedzielę wycofuję się z ostatecznych rozwiązań, żeby zamówić kontener i to wszystko do niego wrzucić (a na końcu siebie).

Tymczasem tatuś postanowił skorzystać z dobrodziejstw ogródkowej miejscówki i urządzić spóźnione urodziny (a może imieniny?). Tatuś na emeryturze, ograbiony z sensownego dysponowania czasem, co zapewniał mu etat, stał się domowym tyranem, ćwiczącym swoje doprowadzające do szału metody ordnungu na bogu wyziewającej już ducha mamusi. Dlatego bardzo wspieram wszelkie inicjatywy pomagające tatusiowi z mamusi zleźć, nawet moim kosztem.

Tatuś zaordynował więc, że mam posprzątać – ale nie tak po prostu ogarnąć do przyzwoitości ale na troszku wyższym poziomie. Europejskim. Światowym. Sanepidowym.

- Jak na wyższym poziomie to sam sobie przyjdź i posprzątaj – zaordynowałam więc, odziedziczonymi po tatusiu tyrańskimi genami, ja. – W końcu to twoje imieniny.

I tatuś przyszedł posprzątać (sic!). Teraz mam dowód, że panowie ex-kierownicy na emeryturze kompletnie tracą kontakt z rzeczywistością, nie mając pod sobą kadry od myślenia kreatywnego. Tatuś z zapałem umył detergentem i spłukał wodą wszystkie płyty chodnikowe oraz zewnętrzne ściany domu, co mu się wydały brudne, altankę gospodarczą i jeszcze mnóstwo innych rzeczy, których raczej się detergentami nie myje, bo potem wokół nie rośnie trawa. Potłukł wszystkie szyby, z których sobie na wiosnę urządzałam mini-szklarnię. A tłukł je z iście szlacheckim rozmachem, z zapałem czterolatka-eksperymentatora, podczas gdy ja paliłam papierosa i powtarzałam sobie w duchu mantrę ‘Zen lub sen’. Akurat wpadła do mnie I. która  - jestem tego pewna - po wizytach u mnie (i oglądzie jak alternatywnie może żyć tzw. homo sapiens z tatusiem szklarzem) cichaczem chodzi na terapię ;).

Szyby rymsały o beton, I. podskakiwała, a mnie nie drgnęła nawet powieka. (Może powinnam zostać reporterką wojenną? ;)

A teraz robię za dj-a , podczas gdy jeden z o gości pokazuje pozostałym telefon z moim zdjęciem z party z zeszłego roku. Bosz, jaka ja byłam gruba! Muszę opracować plan, jak odwrócić jego uwagę i zniszczyć te kompromitujące dowody z mojej niedietetycznej przeszłości. Niestety panowie nawet do toalety chadzają ze swoimi komórkami, więc będzie trudno ;)
Nikt nie podziwia czystego chodnika.

Zamiast celebrytów powinnam pochwalić się znajomością kluczowych dla płci niewieściej dzieł sztuki:

Sponge (1962), Roy Lichtenstein 

...

A teraz, specjalnie na niedzielę, perełka czyli trochę sprzątalniczej grozy ;)

Winter is coming, więc bawcie się dobrze, póki można. Nawet jeśli jesteście flejami  ;)