Efekt krótkich gatek czyli co upały robią z mężczyznami oraz krótki przegląd szortów letnich

Idę do kiosku kupić papierosy. Jest 30 stopni w cieniu, a ja jestem ubrana w stosowne do takiego upału krótkie gatki. Flirtuję z panem kioskarzem, wtykając do środka kiosku, gdzie jest chłodno i rześko, swoją głowę. Możliwe, że się wypinam, ale pan kioskarz tego widzieć nie może. Muszę urobić pana kioskarza, żeby mi wypożyczał a nie sprzedawał prasę, bo to zawsze ekonomiczniej. Obok mnie staje jakiś chłopak.

- Chcesz coś kupić? – pytam.

- Nie, czekam na autobus, schowałem się tylko w cieniu – odpowiada.

W końcu zbieram się z powrotem do domu. A obok mnie, ramię w ramię, idzie po chodniku chłopak spod kiosku, wielbiciel cienia. Wyglądający całkiem normalnie.

- Wiesz, przyglądałem ci się, jak rozmawiałaś. I muszę powiedzieć, że masz świetny tyłek!

Eee?

- Hm, powstrzymaj swe rącze konie – odpowiadam. - To nie jest najlepszy komplement jaki można sprawić nowo poznanej dziewczynie.

- Czy mi się wydaje czy powiedziałaś coś o koniach? O ręcznym koniu?

Eh. Nie dogadamy się, to pewne. Zaczynam się też zastanawiać, gdzie takich w ogóle produkują – bo gdzieś muszą, w jakiejś fabryce nieudanych damsko-męskich inicjacji.

- Czy ty przypadkiem nie czekałeś na autobus? – pytam z nadzieją.

 

Czekał, ale zmienił zdanie. Teraz dewiant chce mnie odprowadzić. Jeszcze mi tylko tego brakowało, żeby taki wiedział, gdzie mieszkam! Niedoczekanie twoje, wuju. Idziemy więc w stronę następnego przystanku, gdzie mój plan obejmuje zaaplikowanie dewianta do autobusu w nieznane. Moja świadomość dzieli się na cztery pasma: jedno pasmo stara się skupić, żeby nie zemdleć w tym upale, drugie prowadzi ostrożną pogawędkę, trzecie powtarza ‘Masz świetny tyłek’, czwarte kombinuje jakby tu dać dyla. Jest 30 stopni, jest mi słabo, mam na sobie klapki. Nie zacznę przecież biec. To by groziło udarem, niewydolnością krążeniową oraz utratą zębów. Muszę się zastanowić. Muszę zapalić. Wyskakuję na ulicę, przede mną z piskiem opon zatrzymuje się taksówka.

- Daj pan ognia - mówię do taksówkarza. Taksówkarz przez otwarte okno uprzejmie podpala mi papierosa. Pytam szeptem czy za 6 złotych, które mam przy sobie, nie przewiózłby mnie do końca ulicy (co pozwoliłoby mi zyskać nieco dystansu do sprawy). Taksówkarz patrzy się na mnie tak, jakbym mu właśnie powiedziała, że ma świetnego rączego konia. Otóż nie przewiózłby mnie. Wracam na chodnik.

- Jaka ty jesteś niesamowicie bezpośrednia! – cieszy się dewiant. – Jeszcze nigdy nie widziałem, żeby kobieta tak władczo zatrzymywała taksówkę! Jesteś może na fejsie?

Aaa.

Tak, jestem na fejsie. Prowadzę tam fanpejdż Krotochwila dla debila (właśnie – dlaczego ja nie prowadzę takiego fanpejdża?)

Nie pytajcie jak go w końcu spławiłam, wymagało to kilku minut i strategii Nasa opracowanej na wypadek niezbyt udanego kontaktu z obcą cywilizacją. Postanawiam połączyć nieprzyjemne z pożytecznym i pytam go łagodnie, co chciał osiągnąć tym agresywnym komplementem, od którego włos się jeży na łydkach (nie moich rzecz jasna), oraz dlaczego uważa za stosowne serwowanie mi takiego tekstu w biały dzień na ulicy, choć jak dla mnie to i na disco w remizie by to nie przeszło.

- Ale to przecież nic takiego – broni się komplementarny dewiant. – Przecież nie położyłem ci ręki na kolanie.

No nie położył, fakt. Co za zbytek łaski, doprawdyż.

W między czasie, powodowana konfuzją co do mojego niestosownego stroju, obciągałam jak tylko mogłam te nieszczęsne, krótkie gatki, dopóki mi na górze nie wylazł brzuch (eh). Zaczęłam więc też obciągać podkoszulek, dopóki mi jeszcze bardziej na górze nie wylazł biust. Zaiste, w takim upale nie ma dobrych rozwiązań ubraniowych ;)

Teraz będę sobie musiała znaleźć inny kiosk i innego pana kioskarza do urobienia, bo nie chcę się narażać na takie przygody, faaak.

Wchodzę do chłodnego domostwa i robię sobie okład na czoło z mokrego ręcznika.

Dzwoni telefon.

- Co słychać? – pyta K.

- Mam świetny tyłek – informuję ją.
....

No to, choć nic nie pobije gatek arbuzowych ;), zrobimy mały, letni przegląd gaci, zaczynając od propozycji klasycznych

W poniższych na pewno nie miałabym niestosownych propozycji, ha.

 

Choć oczywiście co ja tam wiem o letnich żądzach, hm ;)

Klasyczne czarne kreski, do zrobienia eyelinerem, nawet w przypadku braku rajstop.

 

Tymczasem

Piosenkarka Toni Braxton jest fanką wietrzenia a nie kiszenia delikatnych damskich suspensoriów, cóż.

Należy jednak pamiętać, że nie jest w dobrym tonie powodowanie u innych efektu oblewania się zimnym potem ...

Podsumowując: