Intymny świąd czyli zabiegi pielęgnacyjne na smutnym ciele i podupadłym duchu

Miałam wczoraj bardzo intensywne zabiegi kosmetyczne wykonane na twarzy przez pannę Pogodę. Najpierw był to peeling w postaci mini gradowych kuleczek, potem mikrodembrazja w postaci ostrzału (pod odpowiednio dopasowanym do porów skórnych kątem) ostrych lodowych igiełek. A na koniec kojący zabieg w postaci okładu z wilgotnych, ślamzyngowatych śnieżnych płatków, zasysających się jak glonojady. Wszystko w czasie jednego wyjścia. Miodzio. 

Tymczaesm na szyi zrobiła mi się jakaś nowa pręgo-zmarszcza, zupełnie jakby ktoś dusił mnie w nocy  recepturką. Nie wygląda to dobrze.

Wczoraj skończył się też ostatecznie biały barszcz świąteczny, robiony na zakwasie, który trzymał mnie przy życiu. Życie bez tego barszczu nie wydaje mi się już tak godne uwagi, mimo że był strasznie kwaśny, ten barszcz.

Mam ostatnio znaczny spadek formy. Wszystkiego czyli – bo nie jest tego aż tak dużo – ciała i umysłu. Nie chce mi się nawet pisać. Jedyne, na co mnie stać, to wrzucanie obrazków na fejsa. Kto by pomyślał.

Czytam teraz ‘Sztywniaka’ Mary Roach i muszę powiedzieć, że to idealnie dobrana lektura na taki czas kryzysu - te opisy, jakimż to procesom po śmierci ulega ciało człowieka. Bardzo to wszystko ciekawe, choć mam wrażenie, że do niektórych procesów mi niedaleko już teraz. Wczoraj przed snem zaliczyłam rozdział o awiacji nadoceanicznej i wypadaniu elementów ludzkich z rozpadniętego samolotu na 8 tysiącach kilometrów. Pomyślałam, że po czymś takim będę miała świetne, filmowe sny. Lubię sny o lataniu. Tymczasem śniła mi się dzika świnia w podziemnej jaskini. Doprawdy no, nie wiem gdzie składać w takim przypadku reklamacje...

Widziałam pełną różu reklamę na intymny świąd. A coś na jeszcze bardziej intymny świąd, taki metafizyczny? 

Mam nadzieję, że u was lepiej

No to teraz trochę porad na tę smutną porę autorstwa celebrytów. Wypowie się dziesięciu panów i jedna pani