Jak wyglądasz przed swoim monitorem? Oraz o operatorze telekomunikacyjnym na O., udającym owoc egzotyczny

Nieświeży owoc, dodajmy. Ten oto operator na O. zadzwonił do mnie na moją oldskulową, pripejdową komórkę z propozycją nabycia za złotówkę nowego (dla ścisłości - zupełnie mi niepotrzebnego) aparatu, jeśli tylko zdeklaruję się na 48 miesięcznych doładowań za bodajże 25zł. Co czyniłoby nasz związek czteroletnim. Niech no się zastanowię, bo to może interes życia jest! ;)

Następnie operator O. odciął mi na początku zeszłego weekendu internet. Właśnie byłam zalogowana na moim bankowym koncie, kiedy internet zamrygał i zdechł. Przez telefon (o dziwo działający) operator O. poinformował mnie, iż jest sobota, po której niechybnie nastąpi niedziela, problem zaniku zaś może być rozwiązany w najbliższym dniu roboczym, za który powszechnie uznaje się poniedziałek.

- Poza tym jest burza!  – poinformował mnie operator O. ustami swojego pracownika.

No wiadomo – burza jest, w kościach łamie, interneta nie będzie. XXI wiek, w toku przygotowania do misji na Marsa, gdzie być może poinformują osadników, że „burza jest więc tlenu nie będzie do poniedziałku”. No ale co ja tam wiem.

Tymczasem w poniedziałek operator na O. mi zaimponował nielicho, bo najwyraźniej jego tydzień roboczy nie zaczyna się w poniedziałek rano, ani nawet w południe ani po południu tylko pod wieczór. Maniana, panie. Trzy dni od rozpoczęcia zakończyłam więc bankową operację przelewu środków.

Ale i tak widzę w szeregach operatora telekomunikacyjnego O. pewien postęp. Przez ostatnich pięć lat pracownicy O. zawzięcie i z uporem maniaka dzwonili na stacjonarny i próbowali porozmawiać o zmianie taryfy (na droższą rzecz jasna) z moim nieżyjącym dziadkiem. Co i raz odbywałam pogawędki typu:

- Chciałabym porozmawiać o nowych planach taryfowych z panem X.

- To niestety niemożliwe – odpowiadałam. - Ale może pani porozmawiać ze mną. 

- Nie będzie mi pani mówić z kim mam rozmawiać! Natychmiast proszę do telefonu poprosić pana X!

- Niestety nie mogę prosić do telefonu pana X

- W takim razie zadzwonię później. Żeby porozmawiać z panem X!

I tak przez pięć lat.

A wystarczyło zapytać ‘Dlaczego nie można porozmawiać z panem X?’- ‘Bo umarł, oto dlaczego, proszę dzwonić na niebiańską zamiejscową’ – brzmiałaby odpowiedź.

Ostatnio jednak chyba odbyły się w O. jakieś szkolenia w zakresie niemożności rozmów z nieboszczykami bo gdy znowu zadzwonił pracownik ze swoim tradycyjnym ‘Chciałabym porozmawiać o zmianie taryfy z panem X.’ a ja, tradycyjnie, odpowiedziałam, że ‘to niemożliwe’, to usłyszałam optymistyczne:

- W takim razie porozmawiam z panią!

Rozmowa się nie odbyła bo się zakrztusiłam z wrażenia i zaczęłam kaszleć.

Nie można tak brutalnie traktować stałych klientów, ni z gruszki ni z pietruszki awansując ich po pięciu latach bez uprzedzenia na decydentów!
Ani odcinać od interneta na trzy calutkie dni.

Bo mnie to oduzależniło i tera mi się w ogóle nie chce siedzieć w internetach i blogować, guys.

Ponieważ uznałam, że nie chcę skończyć tak:

A może trzeba było po prostu ruszyć zadek i poszukać jakiegoś opatrznościowego wifififi?