Wiejskość czarodziejskość czyli dlaczego należy bezwzględnie wybrać się czasem za miasto

Wczoraj o mało co nie umarłam. Wróciłam po całym dniu na wsi i na chwilkę - dosłownie na chwilkę tylko - postanowiłam usiąść przed kompem i odebrać pocztę. Obudziłam się zwisając z krzesła w pozycji wygiętej w pałąk do tylu. Głowie mojej biednej, na której niewidzialny ktoś postawił najwyraźniej jakąś niewidzialną siatę, odcięło to dostęp do tlenu, z zamianą na ślinę (:I) co okazało się czynnikiem wystarczająco wybudzającym na szczęście. Dziś rano głowa wróciła do pozycji wyjściowej, czyli jako-takiego utrzymywania się raczej prosto na karku, natomiast do wyra wczoraj maszerowałam niczym ten kosmita ubrany w skórę wiejskiego farmera  w pierwszej części "Men in black", jeśli ktoś to jeszcze pamięta.

Także nie ma żartów - po szoku, jakim jest kontakt z naturą, należy ponowne wejście w cywilizację bezpiecznie przełożyć, a nie rzucać się panicznie do komputera i przy nim tracić wątek.

A na natury łonie bardzo bardzo, chociaż natura to dzicz. Sitowo-chwastowie nie pilnowane zarasta wszystko pazernie i o ile człowiek nie jest tylko gościem, a np właścicielem miejscówki, to może wpaść w czarną rozpacz. Szanowna I. rozpaczy powiedziała stanowcze "Eee tam", podkręciła swój motorek, co ma go w dolnej części pleców i zabrała się do karczowania. Tymczasem ja dany mi na łonie czas podzieliłam na trzy: jedna trzecia prac ogrodniczych, jedna trzecia leżenia na trawie z papieroskiem w słońcu i jedna trzecia czynności w formularzu życia zaznaczanych jako inne: łażenie, zdjęć robienie, picie herbatek, gadki do matek, nawoływanie psa, który mnie permanentnie ignorował, gonienie kuropatw (o ile nie były to bażanty), które na nasz widok leniwie zrywały się do lotu i jedzenie jabłek ze zdziczałego sadu.

Bo to ten rajcujący rodzaj jesieni, jeszcze, na razie, póki co.

Kimkolwiek jesteś, chciałabym cię zjeść w buraczkach...

Jak to mówią: an apple a day keeps the doctor away... if you throw it hard enough :)

Acha, czyli moja fryzura ma korzenie w naturze...

Komu się na tę wiejską malowniczość nie rozszczelniają pośladki? Mmm.

Leżing uprawiałam w znanej wiejskiej pozycji - na belę
lub na drabinę

Żeby nie było, że nie zostałam wcześniej ostrzeżona w kwestii mojego prawie umarcia ;)

Także to jedyne moja przygody erotyczna z podduszaniem i dławieniem w ten weekend ;)) który mimo to uważam za udany. Aczkolwiek zapowiedziałam I. że "Jak po powrocie znajdę gdzieś kleszcza to cię pozwę!" (za dużo seriali amerykańskich, hm)